Rodzaj włosów trychologia

Włosy. Proces tworzenia się włosów rozpoczyna się już w trzecim miesiącu życia płodowego. Pierwsze zawiązki włosów pojawiają się na łuskach brwiowych oraz wokół ust. W siódmym miesiącu życia płodowego praktycznie cała skóra jest pokryta gęstym, delikatnym i jasnym owłosieniem, które nazywane jest „meszkiem” lub „lanugo”.

Do produkcji włosów wykorzystywana jest warstwa rozrodcza naskórka. Zawiązki włosów rozwijają się w określonych odległościach od siebie. Noworodek rodzi się z pełnym owłosieniem pokrywającym całe ciało, z wyjątkiem pewnych obszarów, takich jak dłonie, podeszwy stóp, grzbietowe powierzchnie dalszych palców, żołądź, prącie i łechtaczka, oraz wewnętrzna strona napletka. To pierwotne owłosienie, znane jako lanugo, zazwyczaj wypada tuż przed narodzeniem lub krótko po nim, zastępowane przez „meszek stały”, który grubieje i wydłuża się w okresie dorastania. W kontekście różnych okresów życiowych rozróżnia się trzy rodzaje owłosienia: pierwotne, wtórne i ostateczne.

Owłosienie pierwotne pojawia się już w trzecim miesiącu życia płodowego, charakteryzuje się jasnym, miękkim i delikatnym owłosieniem, które pokrywa całe ciało płodu. Zazwyczaj zanika ono tuż przed narodzeniem lub w ciągu miesiąca lub dwóch po urodzeniu dziecka.

Włosienie wtórne obejmuje włosy dziecka aż do osiągnięcia dojrzałości płciowej. Włosy głowy dziecka są często cieńsze, delikatniejsze i bardziej miękkie niż włosy dorosłego, często mają także charakterystyczne skręty. Dodatkowo, całe ciało dziecka jest pokryte delikatnym meszkiem, podobnym do lanugo.

Owłosienie ostateczne, znane również jako terminalne, pojawia się w okresie dojrzewania płciowego. Włosy stają się mocniejsze, dłuższe i bardziej szorstkie, z pigmentacją. W tym okresie włosy terminalne tworzą brwi, rzęsy oraz włosy głowy, a także zastępują delikatny meszek w okolicach narządów płciowych i pod pachami. Proces wzrostu owłosienia ostatecznego może trwać nawet do 50 roku życia.

Najważniejsze dla fryzjera są włosy terminalne na głowie, które podlegają cyklicznym zmianom aktywnego wzrostu oraz okresom spoczynku. Ich rozmieszczenie jest indywidualne, zależne od płci i wieku, a także od dziedziczności. Całkowita liczba włosów terminalnych na głowie wynosi około 100 tysięcy i różni się w zależności od koloru włosów, przy czym blondyni zazwyczaj mają ich około 30% więcej niż bruneci czy osoby o rudych włosach. Włosy terminalne na głowie różnią się nie tylko ilością i kolorem, ale także przekrojem poprzecznym łodygi włosa, który może być owalny, nerkowaty lub okrągły. Dodatkowo, pod względem kształtu, długości, i zabarwienia, a także typowego miejsca występowania, wyróżnia się włosy rzęs, brwi oraz włosy głowy.

Rzęsy – to włoski rosnące na powiece górnej i dolnej, zazwyczaj mające długość nieprzekraczającą 10 mm. Na powiece górnej zwykle znajduje się około 150 rzęs, podczas gdy na dolnej połowę mniej. Są one najcieńsze spośród wszystkich włosów i ulegają zmianie co najmniej dwukrotnie w ciągu roku. Zazwyczaj nie siwieją do bardzo późnego wieku, nie posiadają też mięśni przywłosowych, a ich dotknięcie wywołuje odruchowe zamknięcie powieki.

Brwi – rosną na obszarach zwanych łukami brwiowymi. Są one ciemniejsze od włosów na głowie i brodzie, zazwyczaj nie posiadają mięśni przywłosowych. Pełnią funkcję ochronną dla oczu, zabezpieczając je przed potem spływającym z czoła.

Włosy głowy – to najdłuższe, najgęstsze i najszybciej rosnące włosy. Ich okres wzrostu może wynosić nawet 5-6 lat, a przeciętnie osiągają długość 60-70 cm, choć mogą być znacznie dłuższe. W ciągu miesiąca mogą wydłużyć się o około 1 cm. Włosy te wyrastają na głowie w grupach składających się z 2 do 5 włosów. Ich liczba wynosi zwykle około 120 tysięcy. Długość, gęstość, kształt i przekrój poprzeczny włosów na głowie mogą znacznie się różnić w zależności od rasy. Oprócz długich włosów terminalnych, w obrębie skóry głowy można znaleźć także włosy meszkowe.

Występowanie różnych typów owłosienia jest sterowane różną wrażliwością mieszków włosowych na hormony. Pod względem kształtu włosy dzielą się na proste, faliste i kędzierzawe. Układają się one prostopadle lub skośnie do powierzchni skóry, co pozwala im tworzyć „pasma” lub „strumienie włosów”, a także formować „wiry”. Zazwyczaj na głowie tworzy się jeden, czasem dwa wiry, które mogą być ledwo- lub prawoskrętne. Ich umiejscowienie i kierunek są dziedziczone.

Grubość włosów różni się w zależności od obszaru, na którym występują. Najcieńsze są włosy tworzące meszek oraz włosy łonowe, podczas gdy najgrubsze to włosy brody. Przekrój poprzeczny włosa może być owalny, nerkowaty lub okrągły. Podczas wyrwania włosa, mieszek nabłonkowy nadal pozostaje przy włosie w postaci podłużnego białego woreczka, którego dolny koniec jest ciemniejszy ze względu na skupienie melaniny. Właściwości włosów zależą od ich budowy i struktury, a do najważniejszych należą:

• wytrzymałość na zrywanie – to maksymalny ciężar, który włos może wytrzymać przed przerwaniem. Zdrowy włos może unieść około 90 gramów. Wartość ta może być stosowana do oszacowania całkowitej wytrzymałości na zrywanie wszystkich włosów razem lub poszczególnych pasm. Włosy poddane zabiegom chemicznym, zniszczone lub mokre są mniej odporne na zerwanie.
• rozciągliwość – określa stopień, do jakiego włosy mogą zostać rozciągnięte pod wpływem działającej siły. Zwykły włos rozciągnięty o około 10% kurczy się po ustaniu siły i wraca do swojej pierwotnej długości, co świadczy o ich elastyczności. Jednak gdy rozciągniemy włos bardziej, może ulec trwałemu uszkodzeniu. Jeśli siła rozciągająca jest zbyt duża, włos zostanie zerwany.
• grubość włosa – mierzona jest przy pomocy specjalnego urządzenia. Średnica normalnego włosa wynosi około 0,07 mm, delikatne włosy mogą mieć średnicę około 0,03 mm, podczas gdy bardzo grube mogą osiągać nawet 0,12 mm.
• zdolności sorpcyjne – to zdolność do wchłaniania wody i innych płynów. Cząsteczki wody mogą wiązać się z włosami za pomocą wiązań wodorowych. Im bardziej zniszczone są włosy, tym bardziej są one podatne na wchłanianie wody. Po procesach chemicznych, takich jak rozjaśnianie lub trwała, włosy mogą się puchnąć.
• higroskopijność – to zdolność do wchłaniania wilgoci z powietrza. Włosy mogą absorbować wilgoć z otoczenia, co może wpływać na ich kształt. Włosy potrzebują około 10% wilgoci, aby wyglądać zdrowo i zachować elastyczność oraz odporność na uszkodzenia. Przesuszone stają się nieładne, trudne do ułożenia i pozbawione gładkości.

Włosy – typy

Ze względu na właściwości i ilość wydzielanego sebum włosy dzieli się na:

• normalne
• przetłuszczające się
• suche
• cienkie i delikatne
• mieszane

Włosy o normalnym typie niestety są rzadkością. Nie sprawiają większych trudności w pielęgnacji, łatwo poddają się różnym zabiegom. Charakteryzują się jedwabistym połyskiem i brakiem skłonności ani do przetłuszczania się u nasady, ani do rozdwajania na końcach. Zazwyczaj wystarcza umycie ich 2-3 razy w tygodniu, aby zachować świeży i estetyczny wygląd, nie zlepiają się również między myciami.

Włosy skłonne do przetłuszczania się najczęściej są efektem nadmiernego wydzielania sebum przez gruczoły łojowe skóry głowy. Już po kilku godzinach od umycia tracą objętość, wyglądając niechlujnie i nieświeżo. Często są cienkie i elastyczne. Przyczyną przetłuszczania się włosów mogą być stres, nadmierne pocenie się, niezdrowa dieta, a także zaburzenia hormonalne. Zazwyczaj wymagają one codziennego mycia.

Włosy suche lub zniszczone są sztywne, twarde, matowe, często łamliwe, a ich końcówki rozdwajają się. Przyczyną takiego stanu jest często niewystarczająca ilość sebum, co prowadzi do szybkiego odparowywania wody i obniżenia jej zawartości poniżej 10%. Zachwianie wilgotności włosów może być wynikiem niewłaściwej pielęgnacji lub działania czynników zewnętrznych, takich jak wysoka temperatura, intensywne działanie słońca czy zanieczyszczenie powietrza. Rozdwajaniu się końcówek może również sprzyjać tarcie o ubranie, zaginanie włosów (przy nawijaniu na wałki, spinaniu czy zdejmowaniu gumki), a także nadmierna stylizacja.

Włosy cienkie i delikatne są słabe, często nadmiernie wypadają. Zwykle jest to uwarunkowane genetycznie, ale może być również efektem silnego stresu, złej diety lub zaburzeń hormonalnych. Takie włosy są o około 25% cieńsze niż normalne, co sprawia, że wydają się mniej obfite. Są miękkie w dotyku, pozbawione energii i sprężystości, bardzo delikatne. Łatwo ulegają uszkodzeniom, łamliwości i rozdwajaniu pod wpływem negatywnych czynników.

Włosy mieszane charakteryzują się przetłuszczaniem się u nasady i przesuszaniem na końcach. Ich pielęgnacja bywa trudna. Najczęściej takie włosy powstają w wyniku częstego stosowania silnych substancji chemicznych, takich jak utrwalacze czy rozjaśniacze, oraz zbyt rzadkiego strzyżenia.