Wzbogacanie żywności edukacja
Wzbogacanie żywności, inaczej nazywane fortyfikacją, jest to dodawanie do środków spożywczych najczęściej spożywanych jednego lub kilku składników odżywczych, niezależnie od tego, czy naturalnie występują one w danym środku spożywczym czy nie.
Wzbogacanie żywności ma na celu zapobieganie lub leczenie niedoborów składników pokarmowych, uzupełnienie strat tych składników, które nastąpiły podczas procesu technologicznego przygotowania produktu lub zwiększenia spożycia wybranego składnika, które posiada udowodnione prozdrowotne właściwości, a który jest spożywany w niedostatecznej ilości.
Wyróżniamy fortyfikację obowiązkową i dobrowolną. Wzbogacanie interwencyjne wprowadza się na skalę masową, aby zmniejszyć populację, u których występują niedobory wybranych składników odżywczych.
Obecnie na skalę populacyjną obserwuje się wystąpienie niedoborów witaminy A, jodu oraz żelaza. Dlatego w krajach Europy oraz Szwajcarii wprowadzono na rynek sól kuchenną jodowaną. Związki żelaza dodaje się np. do mąki, a witaminę A dodaje się do np. cukru i margaryn. Przy każdej fortyfikacji interwencyjnej zwiększony jest zakres edukacji żywieniowej.
Tak też narodziła się era żywności funkcjonalnej, czyli takiej, która wykazuje właściwości prozdrowotne. Takie produkty powinny posiadać oświadczenie żywieniowe lub zdrowotne.
Na rynku można zauważyć, że pojawiły się takie produkty, jak: jogurty wzbogacane wapniem, soki z dodatkiem witamin antyoksydacyjnych oraz wiele innych produktów spożywczych.
Wzbogacanie dobrowolne produktów ma na celu zwiększenie zainteresowania konsumentów przez ich innowacyjność, zapewnienie dodatkowego źródła wybranych składników oraz uzupełnienie strat składników w trakcie procesu produkcyjnego.
Zarówno fortyfikacja obligatoryjna, jak i dobrowolna są uwarunkowane odpowiednimi rozporządzeniami, określającymi maksymalną dawkę, formę oraz ich warunki.
Wzbogacanie żywności – przykłady produktów
Do najliczniejszej grupy produktów należą soki i inne napoje bezalkoholowe. Wzbogaca się je w m. in.: witaminę C, wapń, żelazo i magnez. Dzięki temu w mniejszej objętości produktów osoby z deficytem tych składników są w stanie pokryć dzienne zapotrzebowanie na te składniki.
Wśród produktów fortyfikowanych znajdują się również produkty śniadaniowe (np. płatki). Dodaje się do nich głównie witaminy z grupy B, witaminę C, wapń i żelazo. W grupie zbożowych produktów wzbogacanych znajduje się także mąka, do której dodaje się witaminy z grupy B, w tym kwas foliowy oraz wapń.
Do produktów mlecznych, takich jak: mleko, serki homogenizowane, desery mleczne, napoje mleczne, napoje mleczne fermentowane (maślanka, kefir) dodaje się wapń oraz witaminę D, czasami również witaminę K. A do niektórych wyrobów cukierniczych dodaje się: witaminę A, E, C oraz witaminy z grupy B.