Nowa żywność dieta

Nowa żywność. Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, jak wygląda przyszłość żywności? Nowe technologie, zmieniające się trendy i rosnąca świadomość zdrowego odżywiania sprawiają, że branża spożywcza stale się rozwija. Dziś chciałbym podzielić się z Wami fascynującym światem nowej żywności – innowacyjnych produktów, które mogą rewolucjonizować nasze sposoby jedzenia i wpływać na nasze zdrowie i środowisko. Prześledźmy razem najnowsze odkrycia i trendy, które kształtują przyszłość żywności, oraz zastanówmy się, jakie korzyści i wyzwania niosą za sobą te nowe możliwości. Gotowi na podróż w przyszłość smaków i żywieniowych innowacji? Zapraszam do lektury!

Nowa żywność może być wprowadzana na rynek lub stosowana w żywności przeznaczonej do spożycia przez ludzi, pod warunkiem, że została ona wpisana do unijnego wykazu nowej żywności, który został ustanowiony poprzez rozporządzenie 2017/2470. Aby Komisja Europejska wydała zezwolenie na stosowanie nowej żywności:

• Nie może ona stwarzać ryzyka dla zdrowia konsumentów.
• Nie może wprowadzać konsumentów w błąd, szczególnie jeśli ma zastąpić inną żywność i istotnie różnić się od niej np. wartością odżywczą.
• Jeśli ma zastąpić inną żywność, nie może się różnić od niej w taki sposób, który byłby niekorzystny dla konsumentów przy zwykłym spożyciu (art. 7 rozporządzenia 2015/2283).

Zezwolenia wydawane przez Komisję Europejską na stosowanie nowej żywności mają zwykle charakter ogólny. Oznacza to, że produkty odpowiednio zastępujące substancje określone w wykazie unijnym, na przykład pod względem składu, technologii produkcji, poziomów pozostałości, mogą być stosowane niezależnie od tego, czy producentem lub dostawcą składnika o zamierzonym użyciu jest podmiot, który złożył wniosek do Komisji Europejskiej o wydanie zezwolenia. Wyjątkiem od tej reguły są nowe składniki żywności objęte pięcioletnią ochroną ze względu na zastrzeżone dane naukowe przedłożone przez pierwotnego wnioskodawcę.

Rozporządzenie 2015/2283 przewiduje dwa tryby wydawania zezwoleń. Zasadnicza procedura autoryzacji dotyczy wydawania zezwoleń na nową żywność, która nie jest tradycyjną żywnością z państw trzecich. Natomiast drugi, łatwiejszy tryb postępowania, nazywany potocznie notyfikacją, stosuje się do tradycyjnej żywności z państw trzecich.

Procedura autoryzacji nowej żywności może być wszczynana zarówno z inicjatywy Komisji Europejskiej, jak również na wniosek podmiotu branży spożywczej (wnioskodawcy). Wymogi administracyjne i naukowe dotyczące tego rodzaju wniosków określają przepisy rozporządzenia 2017/2469. Natomiast w przypadku tradycyjnej żywności z państw trzecich postępowanie może być wszczęte wyłącznie na wniosek zainteresowanego podmiotu branży spożywczej, a wymogi administracyjne i naukowe w odniesieniu do tradycyjnej żywności z państw trzecich określono w przepisach rozporządzenia 2017/2468. Na diagramach 1 i 2 przedstawiono procedury stosowane odpowiednio dla nowej żywności oraz tradycyjnej żywności z państw trzecich.

Przedsiębiorcy, którzy ubiegają się o udzielenie zezwolenia na wprowadzenie nowej żywności do obrotu w UE, mogą zwrócić się o zachowanie poufności dla niektórych informacji, których upublicznienie mogłoby zaszkodzić ich konkurencyjności. Komisja Europejska indywidualnie ocenia możliwość przyznania statusu poufności. W uzasadnionych przypadkach pewne informacje mogą zostać objęte ochroną, wówczas bez zgody pierwotnego wnioskodawcy nie można ich wykorzystywać na rzecz kolejnego podmiotu przez okres pięciu lat od daty wydania zezwolenia.

Wyjątkiem od tej zasady może być sytuacja, w której pierwotny wnioskodawca uzgodni z kolejnym podmiotem ubiegającym się o zezwolenie, zasady wykorzystania przez niego danych naukowych objętych klauzulą poufności. Uzyskanie statusu zastrzeżonych danych lub danych naukowych jest ważnym elementem wpływającym na konkurencyjność pierwotnego wnioskodawcy. Warto zaznaczyć, że pięcioletni okres ochronny nie może być przedłużany w sytuacji, gdy przyznano status poufności danych kolejnym wnioskodawcom.

Czym jest NOWA ŻYWNOŚĆ?

Nowa żywność to produkt spożywczy, który nie był powszechnie spożywany przed majem 1997 roku w Unii Europejskiej. Może to być produkt całkowicie nowy lub nowa metoda produkcji, która może wpłynąć na bezpieczeństwo lub zgodność z obowiązującymi przepisami dotyczącymi żywności. Produkty takie mogą pochodzić z różnych obszarów, w tym z tradycyjnych kuchni regionalnych innych niż te znane w Europie, jak również z nowych technologii, które wprowadzają innowacje w produkcji żywności. Nowa żywność może obejmować genetycznie zmodyfikowane organizmy (GMO), substancje produkowane przez mikroorganizmy, nowe składniki żywności, czy też produkty o nowych właściwościach żywieniowych.

Aby nowa żywność mogła być legalnie wprowadzona do obrotu w Unii Europejskiej, musi przejść proces oceny bezpieczeństwa oraz uzyskać zezwolenie od Komisji Europejskiej. Proces ten obejmuje ocenę potencjalnego ryzyka dla zdrowia ludzkiego oraz środowiska, a także analizę składu, metody produkcji i innych aspektów żywności. Wniosek o zezwolenie na nową żywność musi zawierać kompleksowe dane naukowe, które potwierdzają jej bezpieczeństwo dla konsumentów i zgodność z obowiązującymi przepisami.