Leczenie żywieniowe edukacja
Leczenie żywieniowe wprowadzane jest dopiero, gdy podaż nie pokrywa zapotrzebowania na wszystkie lub niektóre składniki pokarmowe lub kiedy pojawiają się kliniczne albo biochemiczne objawy niedoborów pokarmowych.
Zastosowanie odpowiedniej terapii niedoborów lub powstałych na ich skutek schorzeń nazywamy właśnie leczeniem żywieniowym. Jego planowaniem zajmują się specjalnie przeszkoleni w tej dziedzinie specjaliści lub dietetycy kliniczni.
Leczenie żywieniowe definiuje się jako postępowanie lekarskie obejmujące ocenę stanu odżywienia, ocenę zapotrzebowania na składniki pokarmowe, zalecanie i podawanie odpowiednich dawek energii i składników odżywczych w postaci zwykłych produktów odżywczych, płynnych diet doustnych lub sztucznego odżywiania.
W trakcie leczenia żywieniowego pacjent jest stale monitorowany. Jest mu zapewniane optymalne wykorzystanie wybranej drogi karmienia i ewentualne jego korygowanie, jeśli zajdzie taka potrzeba.
Leczenie żywieniowe jest integralną częścią leczenia tradycyjnego występowania niedoborów, schorzeń na tle niedoborowym lub innych chorób klinicznych. Jest wsparciem w szybszej rekonwalescencji i poprawy funkcjonowania organizmu.
Leczenie żywieniowe – kryteria włączania
- utrata masy ciała >10% w ciągu ostatnich 3-6 miesięcy
- stężenie albumin w surowicy krwi <3,4 g/dl
- całkowita liczba limfocytów <1000 w 1 mm3 krwi obwodowej
- przewidywany okres głodzenia będzie dłuższy niż 7-10 dni
Ustalenie wskazań do leczenia żywieniowego umożliwia ocena stanu odżywienia poprzez: wywiad zdrowotno-żywieniowy, badania biochemiczne, antropometryczne, fizykalne i immunologiczne.
Wyniki badań umożliwiają identyfikację osób chorych niedożywionych, rodzaju niedożywienia, chorych o dużym stopniu ryzyka niedożywienia podczas planowanego leczenia, zwłaszcza operacyjnego.
Leczenie żywieniowe – metody
Priorytetową drogą podawania pokarmu jest zawsze droga doustna. Gdy ta nie jest możliwa, zastępuje się ją sztucznym żywieniem. Pokarm podaje się dojelitowo (enteralnie) poprzez różnego rodzaju zgłębniki, przetoki do: jelita, żołądka lub dwunastnicy.
Gdy i ta droga nie jest możliwa do zastosowania wprowadza się dożywianie pozajelitowe (dożylne), czyli podawanie odpowiednio zbilansowanych bolusów bezpośrednio do krwi.
W zależności od występujących niedoborów lub schorzeń dobierana jest indywidualna terapia żywieniowa, czyli indywidualnie przygotowane bolusy żywności (odpowiednio spreparowane diety).
Na rynku dostępne są tzw. nutridrinki, czyli skondensowane koncentraty składników pokarmowych, aby w małej objętości posiłku przyjąć jak największą ilość składników odżywczych. Są to preparaty podawane doustnie.